Nicienie u psa to pasożyty wewnętrzne, które żyją w organizmie psa i mogą powodować poważne problemy zdrowotne. Istnieje wiele różnych rodzajów nicieni, które mogą zainfekować psa, na przykład nicienie sercowe, nicienie płucne, ale również nicienie skórne. Niestety często pozostają nie wykryte przez długi czas, doprowadzając do stopniowego pogarszania się zdrowia naszego czworonoga. Objawy nie zawsze są kojarzone z pasożytami, bywają mylone z mniej groźnymi dolegliwościami, dlatego tak ważna jest edukacja właścicieli dotycząca prawidłowego ich rozpoznania.
Objawy zarażenia nicieniem – jak poznać że nasz pies ma te pasożyty?
Objawy nicieni u psa mogą różnić się w zależności od rodzaju nicieni i stopnia infekcji, ale często obejmują:
- utratę apetytu, która z kolei prowadzi do utraty wagi,
- obniżenie odporności
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe w tym biegunkę, wymioty,
- kaszel, duszność,
- osłabienie i anemię,
- suchą skórę, nadmiernie łuszczący się naskórek,
- saneczkowanie spowodowane świądem w okolicy odbytu
- apatia, brak ochoty na zabawę
U niektórych psów objawy mogą być łagodne lub nieobecne, ale u innych mogą być poważne i prowadzić do poważnych komplikacji – szczególnie w przypadku młodszych psów.
Nicenie u psów – przyczyny
Przyczyny nicieni u psa mogą różnić się w zależności od rodzaju nicieni, ale najczęstszymi sposobami przenoszenia infekcji są spożycie zanieczyszczonej żywności lub wody, kontakt z zanieczyszczoną ziemią lub odchodami innych zakażonych zwierząt.
Nicienie to częsty problem zdrowotny u szczeniąt. Szczeniaki są bardziej narażone na infekcje nicieniami niż dorośli psy, ponieważ ich układ odpornościowy jest jeszcze słabo rozwinięty.
Najczęstszymi rodzajami nicieni u szczeniąt są nicienie jelitowe, takie jak glisty, tęgoryjec i włosogłowiec.
Objawy infekcji nicieniami u szczeniąt mogą obejmować utratę wagi, osłabienie, biegunkę, wymioty, ból brzucha, kaszel i problemy z oddychaniem. Szczeniaki z nicieniami mogą mieć również rozdęty brzuch z powodu nadmiaru gazów w jelitach. Infekcja nicieniami u szczeniąt może być poważna i prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak niedożywienie, anemia, osłabienie układu odpornościowego i opóźnienie wzrostu.
Nicenie – cykl życia
Cykl życia nicienia u psów zależy od rodzaju pasożyta, ale ogólnie składa się z kilku etapów:
- Jaja nicieni są wydalane z organizmu psa z kałem.
- Jaja dojrzewają w środowisku zewnętrznym, takim jak ziemia, trawa lub woda, i rozwijają się w larwy.
- Larwy nicieni są zjadane przez psa, najczęściej poprzez zanieczyszczone pokarmy lub wodę.
- Po połknięciu larwy przemieszczają się przez przewód pokarmowy do jelit, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki.
- Dorosłe nicienie żyją w jelitach psa, gdzie składają jaja, które ponownie wydalane są z kałem.
Niektóre nicienie, takie jak nicienie płucne, mają inny cykl życia, w którym larwy migrują przez organizm psa do płuc, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki.
Angiostrongylus vasorum to pasożyt, który atakuje psie płuca i serce. Jest to nicienie, którego ostatecznym żywicielem są lisy, a ślimaki są ich żywicielami pośrednimi. Pasożyt może przenosić się na psy przez zjedzenie zainfekowanych ślimaków lub ślimaków zawierających infekcyjne larwy. Objawy zakażenia Angiostrongylus vasorum u psów są podobne do objawów innych chorób układu oddechowego i krążenia, takich jak kaszel, duszność, zmniejszone apetyt, utrata masy ciała, osłabienie, zapalenie oczu, krwawe wymioty i biegunka. W niektórych przypadkach, infekcja może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niewydolność serca, uszkodzenia płuc i śmierć.
Nicenie u psa – profilaktyka i zapobieganie zarażeniu
Ważne jest, aby zapobiegać infekcjom nicieniami u psa poprzez utrzymywanie higienicznych warunków życia, zapewnienie czystej wody i pożywienia, regularne badanie kału psa i kontrolę innych zwierząt w otoczeniu psa.
Ważne jest też sprzątanie odchodów po swoim pupilu, żeby ograniczyć możliwość przenoszenia jaj pasożytów. Psią kupę należy ostrożnie umieścić w woreczku i delikatnie zawiązać jego brzegi, tak żeby uniemożliwić innym zwierzętom dostanie się do niego. Nawet jeżeli wydaje nam się, że nasz pupil jest zdrowy, pamiętajmy, że zakażenie może być praktycznie bezobjawowe w początkowych fazach zakażenia, a dbając o higienę zawsze, dbamy też o inne zwierzęta.
Aby zapobiec zakażeniu Angiostrongylus vasorum, należy unikać podawania psu surowego mięsa lub wątróbki, które mogą być zanieczyszczone pasożytami.
Zaleca się również stosowanie środków odstraszających ślimaki, takich jak metaldehyd, wokół ogrodu lub tam, gdzie pies lubi się bawić. Regularne badania weterynaryjne, szczególnie dla psów, które mają kontakt z dzikimi zwierzętami, mogą pomóc w wykryciu infekcji we wczesnym stadium. Nie należy też zapominać o regularnym profilaktycznym odrobaczaniu pupila.
Jak wyglądają nicienie – czy mogę je zobaczyć?
Wygląd nicieni u psa zależy od gatunku. Oto przykłady wyglądu najczęściej spotykanych nicieni u psów:
- Glista ludzka (Toxocara canis) – dorosłe osobniki osiągają długość 10-18 cm, są białe lub szare, mają cylindryczny kształt i zaokrąglony przedni koniec.
- Tęgoryjec dwunastnicy (Ancylostoma caninum) – dorosłe osobniki osiągają długość 5-15 mm, są koloru szarego lub brązowego, mają prosty, cylindryczny kształt i zaostrzony przedni koniec.
- Włosogłowiec (Trichuris vulpis) – dorosłe osobniki osiągają długość 3-5 cm, są białe lub kremowe, mają wydłużony kształt i zaostrzony przedni koniec.
- Nicienie płucne (Dirofilaria immitis) – dorosłe osobniki osiągają długość 15-30 cm, są koloru białego lub czerwonego, mają cienki, wydłużony kształt i są często zwijane w spiralę.
Warto pamiętać, że większość nicieni znajduje się w jelicie cienkim psa i jest niewidoczna dla ludzkiego oka. Aby zdiagnozować obecność nicieni u psa, konieczne jest wykonanie badania kału pod mikroskopem.
Czy nicenie są groźne dla ludzi?
Niestety niektóre nicienie są w stanie rozwijać się również w organizmie człowieka. Zanim jednak popadniemy w panikę, warto zadbać o podstawowe zasady higieny. Przede wszystkim należy regularnie myć ręce. Niektóre nicienie mogę wnikać w skórę powodując świąd, dlatego ważne jest żebyśmy nie kojarzyli tych pasożytów jedynie z przewodem pokarmowym. Myjmy ręce nie tylko przed jedzeniem, czy po spacerze, ale po każdym kontakcie z psem.
Nicenie u psa – leczenie
Na szczęście pozbycie się niechcianych gości jest dość łatwe. W tym przypadku na pomoc przychodzą leki przeciwpasożytnicze. Należy pamiętać, że leczenie psa na własną rękę nigdy nie jest dobrym pomysłem, zawsze należy udać się do specjalisty.
Leczenie zawsze musi być poprzedzone odpowiednią diagnostyką. Najczęściej wykonuje się badanie kału, ale można też wykonać badanie krwi na obecność antygenów pasożyta. W przypadku pasożytów pozajelitowych konieczne może się okazać wykonanie takich badań jak bronchoskopia, rtg płuc, lub echokardiografii.
Jeśli już jesteśmy pewni z czym mamy do czynienia, weterynarz dobiera odpowiednie leki odrobaczające, dostosowane do rodzaju pasożyta. Jeżeli wystąpiły dodatkowe objawy, może się okazać że do nich również trzeba zastosować odpowiednie leczenie. Nie wolno zapomnieć o rekonwalescencji czworonoga. Z racji tego że pasożyty bardzo osłabiają organizm psa, należy zadbać o jego prawidłową, zdrową dietę, można również rozważyć podanie pupilowi suplementów witaminowych dobranych przez weterynarza.